Dat kan ik ook. Maar dan goedkoper !

We zaten in het restaurant. Zij en ik. Te snuisteren in de menukaart welk lekkers we zouden gaan kiezen. Bij het lezen van de kaart, kwam het water me al in de mond. En toch koos ik wéér voor de Steak tartaar … Ik heb dat nog nooit zelf gemaakt. Voor mij is dat voorbehouden Resto Food.

Zij daarentegen. Zij kiest voor de Thaise curry. Ik lees mee wat ze kan verwachten : Kokos, rode curry, verse gember, limoenblaadjes, …

Uiteraard staat niet alles vermeld. Dat weet het kleinste kind. Geen enkele kok geeft zijn geheimen zomaar prijs. 

Wanneer onze borden worden geserveerd, komen de geuren van de Thaise curry ons tegemoet. Heerlijk ! En dan begint het : ze neemt een schep en trekt meteen een gezicht alsof ik net de moeilijkste examenvraag ooit heb gesteld en ze dus heel diep moet gaan nadenken. Het hoofd schuin afgewend, lichtjes naar boven turend. Dat ze al proeft wat er allemaal in zit en dat ze dat zelf ook kan maken. Maar dan goedkoper !

De hele sfeer rond die curry zakt als een pudding in elkaar. Gelukkig koos ik voor Steak tartaar. Ik eet met smaak verder.

Dat doet ze dus elke keer weer. Ze kiest een nieuw gerecht. Proeft en smakt en denkt dan hetzelfde te kunnen maken. Maar wanneer ze dat dan thuis gaat proberen, smaakt het toch altijd net dat tikkeltje anders, zo blijkt ook elke keer weer.

Natuurlijk smaakt dat anders. Zij is de kok niet. En ze weet al evenmin hoe deze curry tot stand is gekomen. Maar dát hij lekker is, staat buiten kijf.

Kijk, ik zie dat dus bij mij in de praktijk ook af en toe gebeuren. Mensen zitten een uur tot anderhalf bij mij voor een stap onderzoek. We kijken samen naar de medische historiek, meten en passen, analyseren bewegende beelden en nemen een afdruk. Om uiteindelijk te besluiten dat een op maat gemaakte podologische zool hun pijn zal verlichten. Ik ben tenslotte stapanalist. Daar ben ik voor opgeleid. Daar heb ik kaas van gegeten (he, kaas ? flauw grapje, ik weet het).

Maar zolen vinden ze natuurlijk elders ook. En veel  goedkoper.

Ze hebben het dan met name over zolen die bij de bandagist, in de schoenwinkel of (erger nog) op het internet kunnen worden aangekocht (al dan niet op voorschrift). Ze worden aangeprezen alsof ze HUN probleem aanpakken terwijl geen van deze aanbieders ook maar iets wéét over de patiënt in kwestie. Laat staan anderhalf uur bezig is geweest met een stap onderzoek. Bedenk eens even hoeveel van diezelfde zolen er bij die lui over de toonbank gaan. Allemaal dezelfde modellen.

Alsof we allemaal dezelfde voeten hebben. Alsof we allemaal klagen van dezelfde pijn. Alsof we allemaal op dezelfde manier stappen. NOT 

Je begrijpt dat het al een wonder mag zijn dat die zolen precies zullen doen wat hun verkopers beloven. Of nog straffer : hetzelfde helende effect zullen hebben als de podologische zolen die hen eerder werden aanbevolen.

Maar goed. Ik kom terug op de thaise curry. Mijn tafelgenoot kan nog zoveel gaan experimenteren in de keuken, ze zal nooit het exacte gerecht kunnen namaken. Daar is de kok voor opgeleid. Daar heeft de kok dan weer kaas van gegeten (daar heb je dat flauw mopje weer).

Heb je last van pijn in je rug, heup, knie of voet en wil je waar voor je geld ? Kies dan meteen voor een kenner terzake. Een stapanalist, dus. Want de klacht zit wellicht verscholen in je manier van stappen.

Het kan dan voelen als een dure aankoop. Maar bedenk ook eens hoeveel ‘goedkope’ zolen en ander middelen je inmiddels al hebt geprobeerd en tel die som eens bij elkaar. De kans is groot dat je zelfs méér hebt uitgegeven. En dan heb je niet eens het gewenste resultaat. Geen zalige curry waar je happy van wordt (al was het maar omdat je hem niet zelf hoefde te maken). Geen podologische zool die je pijn verlicht.

Volgende keer ga ik ook voor de Thaise curry.

Die kan ik zelf niet beter maken.

En al zeker niet goedkoper !

Wens je graag meer informatie  ? Neem meteen hier contact op.