Een mens in beweging vertelt meer dan 1 stilstaand beeld

Ze maakt een afspraak en het is me niet geheel duidelijk wat haar klacht is. Iets met haar heup. Ze zou het wel toelichten als ze komt. En daar zit ze dan aan mijn bureau : een stapel medische verslagen, een lang verhaal en duidelijk last in die ene heup terwijl ze onrustig voor me op de stoel zit te draaien.

Jeetje. Ik vraag me af wat ik, als stapanalist, hiermee moet ! De pijn is immers permanent aanwezig, dus niet enkel bij het stappen ..

Tot ik na afloop van het consult de filmpjes bekijk en zie hoe ze stapt. Ok, gegeven de hevige pijn zou dat stappatroon natuurlijk sterk verstoord kunnen zijn. Maar toch. Ik zie wel een opmerkelijke beweging die tijdens het stappen niet zo (uitgesproken) hoort te zijn : de knie aan de zijde van de pijnlijke heup zakt flink naar binnen bij het steunen op dat been. Bij navraag over last in de knie bleek ze ooit die knieschijf te hebben gebroken, maar dat was echt al lang geleden en dat was ze eigenlijk zelf al een beetje vergeten .. En dáár kon ik wat mee !

How how, hoor ik u opperen, ze heeft geen last in de knie, maar in de heup. Klopt. U heeft goed opgelet ! Maar die knie kan niet naar binnen zakken zonder de voet én heup mee te trekken. Du-us, ik stel voor om met zooltherapie te starten om precies vanuit de voet die (vergrote) kniebeweging op te vangen en tevens ook die pijnlijke heup rust te bieden.

Ze gaat meteen akkoord. Ondanks dat ze volgende week eigenlijk al een afspraak heeft staan bij de dienst radiologie en aansluitend bij de fysisch geneesheer.

Alles wat intussen kan helpen, wil ze proberen. Echt ALLES. Dus we gaan ervoor en maken een afspraak voor binnen een week.

Bij het ophalen van de zolen blijkt intussen uit de scan een zenuw gerelateerde problematiek (lees :  hernia). De fysisch geneesheer verwees door naar de lokale pijnkliniek alwaar ze een cortisone behandeling zou gaan volgen alsook een aangepast medicatieplan. De pijnlijke heup is een gevolg van precies die vernauwing ter hoogte van de rug, zo werd gesteld. En die last zou ze wel altijd blijven hebben, zij het in mindere mate dankzij de pijnkliniek. 

En plots blijken de zolen van geen tel meer …

Maar ik laat haar deze keer de beelden zien van haar voet/knie/heup en probeer haar te overtuigen toch de zolen voorzichtig uit te testen. Opbouwen uiteraard en vooral niets forceren. Ze snapt de link met de knie en het feit dat ik zo veel tijd besteed aan haar stemt haar positief (“bij de fysisch geneesheer was ik amper 7 minuten binnen en die man heeft niet één extra vraag gesteld, laat staan je verslag gelezen”, zo stelt ze). Als stapanalist zitten we beide consulten bij elkaar geteld al 2 uur samen !). Ze doet het !

Een maand lang hoor ik niets en ik word nieuwsgierig én ongeduldig .. Zou geen nieuws goed nieuws zijn ? Of zijn de zolen uit frustratie in de kast (of erger) beland ? Ik besluit haar morgen te bellen.

En dan komt plots toch haar antwoord binnen (ik stuur steeds na 4 weken opstart een korte herinnering met de vraag hoe alles loopt) : “Dag Ingrid, Met de steunzolen an sich gaat het prima. Voelde van in het begin heel comfortabel en prettig aan! Kijk er zelfs naar uit om mijn schoenen ’s morgens aan te doen.”

Verder heeft ze nog een lange weg te gaan met betrekking tot die zenuwpijnen. Dat kunnen we natuurlijk niet met zolen (alleen) oplossen. Maar ik ben blij dat ik heb doorgezet met die zolen.

Dan toch, denk ik. De sturing van de zool op de voet, knie én heup hebben blijkbaar een heilzaam effect op de pijn.

Zo zie je maar : een mens in beweging zegt zo veel meer dan een statisch radiologisch beeld van (alleen maar) de pijnlijke zone.

Lang leve de Stapanalist ! Alles voor mijn patiënten !

Ook klachten bij het staan of stappen ? Aarzel niet en neem hier contact op voor jouw stap onderzoek.