Goede tijden in onze kop.

Goede tijden. Zo heet de thee die ik zet. Het is een witte, gearomatiseerde thee. En ik vind hem geweldig !

Hij doet me denken aan de tijd dat ik ging studeren in het lege huis van een vriendin. Ze was met het hele gezin op verlengd weekend en ik mocht in haar keuken, in alle stilte, gaan studeren. Terwijl zou ik voor de dieren zorgen. Een win-win. Dat het konijn dat weekend overleed en bovendien nog eens door de automatische grasmaaier werd overreden, was een detail. Ik durfde nauwelijks het nieuws te melden, maar dat viel uiteindelijk nog wel mee. Het beest was immers stokoud en kon elk moment de geest laten. Dát hadden ze wel van tevoren even mogen melden !

En toch. Het was een fijne tijd. Ik nestelde me in de keuken, zicht op de tuin, de zon op mijn gezicht.

Hier zou ik wel kunnen aarden, dacht ik.

Bovendien mocht ik ook naar believen proeven van de verschillende theesmaken die op het aanrecht stonden. De ‘Goede tijden’ vond ik het lekkerst. Die zou ik later ook bestellen (haar vriendin heeft een theewinkeltje 😉).

Maar goede tijden veranderen. Niet dat ze persé slecht of minder goed worden. Maar voor elke fase van het leven wordt de definitie van goed toch anders ingevuld, niet ?

Op dat moment was elk geslaagd examen een goede tijd. Maar het kan eender welk moment zijn.

Met een boek in de hangmat. De eerste lentezon. Een chocoladen cupcake.

Als podoloog is een goede tijd wanneer een patiënt van zijn pijnklacht verlost is. Of een andere die inzicht heeft gekregen in het waarom van zijn klacht en een hoop tips mee naar huis neemt. Of de therapeut die dezelfde taal spreekt wanneer ik iemand naar hem of haar doorverwijs. Of de dokter die mijn verslagen weet te appreciëren.

Goede tijden. Zoete tijden. Allemaal in mijn kop.

Op zoek naar betere tijden ? Neem gerust contact op voor een intake gesprek.