Wist je dat het streepjespatroon bij de zebra’s voor elk van hen uniek is ? Het wordt met hun DNA mee gegeven. Bij ons geldt dat ook voor ons stappatroon. Het zit voor een groot stuk in onze genen. Met dat verschil dat podologische zolen en/of kinesitherapie dat patroon wél kunnen beïnvloeden. En zo hebben wij eigenlijk een streepje voor op de zebra! Maak er gebruik van!
Wil jij eindelijk komaf maken met die zeurende pijn van jou ?
Als zelfbewuste, actieve vrouw ga en sta je waar jij wil. Je houdt van je werk en je gezin en daarin ben je continu in beweging. Ook in je vrije tijd wil je altijd kunnen doen wat jij wil. Je hebt, zoals ze dat zeggen, geen ‘zittend’ gat.
En toch… die pijn schijnt de laatste tijd de touwtjes in handen te nemen.
Dat kan je maar moeilijk accepteren en dus blijf je actief bezig. Je kan je klanten/patiënten en collega’s toch niet zomaar in de steek laten?
Maar pas op: voor je het in de gaten hebt, rest na het werk enkel nog die zetel om terug op adem te komen. Zolang je maar niet hoeft te stappen/staan.
And that is sooo not you !
Herken je dit ?
- Een fysieke, zeurende pijn in je voet, knie, heup of rug (of intussen al allemaal ?) die begint met ‘af en toe’, maar in de loop van de dag de bovenhand neemt zodat het je steeds meer gaat tegenhouden in je dagelijkse bezigheden
- Die wandeling niet meer durven beginnen omdat je halverwege rechtsomkeer zal moeten maken. Zo gingen het onlangs ook al.
- Meerdere keren (per dag) wisselen van schoenen omdat je denkt hiermee de pijn te kunnen verminderen/verleggen. Of zelfs meerdere paren schoenen kopen omdat ze je telkens opnieuw beloven jou op wolkjes te laten stappen. En dat doen ze niet …
- Zolen in je schoenen (of erger : in je kast) die toch niet (helemaal) doen wat je had verwacht. Of misschien verknipte je zelf al een aangepast model voor in je schoen ?
- Een huisarts die je pijnmedicatie voorschrijft, terwijl je eigenlijk geen pillenmens bent. Of erger – wanneer je dan toch zo ver bent – de deur niet meer uitgaan zonder te checken of je je pijnstillers ook op zak hebt.
- Kinesessies waarnaar je telkens opnieuw aftelt en waarbij je bij het buitengaan al snakt naar de volgende (en dan heb ik het niet over die knappe kinesist 😉)
- Je arts die stelt dat er niets te vinden is terwijl jij wel degelijk pijn hebt ergens tussen die rug en voeten (en niet tussen je oren !).
- Je omgeving die vindt dat je dan maar moet leren leven met je pijn. En dat zorgt dan weer voor frustratie en teleurstelling.


Hoelang denk jij nog op dit elan te kunnen doorgaan (en dat mag je best ook letterlijk nemen) ?
You only Live Once. Je kan dus maar beter zuinig zijn op dat lichaam van jou. Je lijf heeft beweging nodig. Ik hoef (uitgerekend) jou het belang daarvan niet uit te leggen. Toch ?
Let op: die pijn kan bij niet tijdig ingrijpen voor nog méér pijn gaan zorgen of zelfs extra klachten gaan ontwikkelen. En dan is de klok vaak niet meer terug te draaien. De opgelopen schade wordt dan écht iets om mee te leren leven. En dat wil niemand. Jij al zeker niet.
Of wil je liever wachten tot een operatie zich op dringt ? Met alle risico’s, kosten en gedoe die daarbij komen kijken. En bovenop nog een aantal weken ‘out’ zijn ?
Exit actieve, zelfbewuste vrouw die gaat en staat waar ze wil… Je houdt minder om minder van je werk en in je vrije tijd kan je niet langer doen waar jij zijn in hebt.
Je pijn houdt je in alles tegen. De zetel wordt je beste vriend.
Tijd dus voor de volgende stap. De juiste stap. Ik help je graag terug op weg.